БЕРЕНСЕ МӨХӘББӘТ

– Әсәйҙең беренсе мөхәббәте. Мине уның йәш сағына оҡшата. Шуға текләй, – бышылдап ҡына әсәһе менән әлеге шул ағайҙың мөхәббәттәре хаҡында һөйләп ала ла, эше буйынса китеп тә бара. Мин хисләнеп ултырған арала ағай ҙа юҡҡа сыға.

Байтаҡ олоғайып, инде таяҡҡа ҡалған ирҙең әхирәтемә текләп тороуын яңынан күҙ алдыма баҫтырам да уның мөлдөрәмә моңһоу ҡарашын тағы бер күрмәксе булып тышҡа сығам. Ул таяғына таянып, яйлап ҡына ҡапҡаға ыңғайлай. Һөйләшеп китәбеҙ. Уртаҡ хәбәр донъя-тирә, тормош ығы-зығыһы хаҡындараҡ бара ла әлеге шул әхирәтемә, унан инде уның әсәһенә барып бәйләнә. Әле генә сир-сырхауҙарына зарланып барған ағай кеше, хәбәре тәүге һөйөү хистәрен һаҡлаған йәшлек йылдарына барып төртөлгәс, оторо йәнләнеп, тотоп килгән таяғын ырғытып ебәрерҙәй булып елкенеп китә. Оҙаҡ ҡына бергә атлайбыҙ. Ул тәүге йәренә ғашиҡ булып йөрөгән саҡтарын кинолағы кеүек итеп һөйләй, уның һөйләгәндәренән хатта үҙем дә шулар янында йөрөгәндәй булып китәм. Ҡайҙа осрашҡандар, нисек танышҡандар, ул ҡыҙ ниндәй кейемдә булған – барыһы ла хәтерендә ағайҙың! Үҙе иһә шуларҙы һөйләгәндә хас бер йәш елкенсәк ише ҡылтайып, дәртләнеп китә. Булдыра алһа, ҡулындағы таяғын атып орор ҙа...тороп сабыр ине шул йәшлек таңына, ҡапҡа төбөндә үҙен көтөп ултырған аҡ күлдәкле, оҙон сәсле теге ҡыҙ янына...

Ағай үкенгәндәй итеп һуҙҙы:

– Бул-ма-а-й шул!

Үҙенә әллә күпме әрнеү һыйҙырған ҡыҫҡа ғына ошо һүҙ күңелемдең аҫтын өҫкә килтерҙе.

Кеше үҙ тормошондағы әллә ниндәй хәл-ваҡиғаларҙы ла онота ала, тик беренсе мөхәббәтен генә онота алмай, ғүмере буйына күңелендә һаҡлап йөрөтә, тиҙәр бит.

Дөрөҫтөр...

Лена ХӘЙРУЛЛИНА.