Кескәй бер йәнлекте күргән.
Бабай күргән тейен түгел.
“Мыяу” тигән тауыш биргән.
Йәнлекте бик һаҡлыҡ менән
Һәр көн йылы һөт эсергән.
Әбей: “Эс!эс!” – тип әйткәнде,
Йәнлеккә лә оҡшап киткән.
Көн буйына мыр-мыр йоҡлай,
Береһен ала, береһен һала.
Ҡатлап кейеп ҡарай ҙа бит –
“Сысҡан тигән ян(ы)уарҙар
Бесәйҙең һис иҫе китмәй –
Һис тә ҡурҡыныс түгелдәр.
Ғәҙәтенсә, бер көн шулай,
Күргәс, саҡ ауып китмәне.
Йылтыр күҙле баш күренде.
Тотмаҡ булып, йән фарманға
Ошо көндән сысҡан халҡы –